สำหรับการทำถนน แอ่งน้ำดูเหมือนจะเป็นปัญหาที่แก้ไม่ตกโดยสิ้นเชิง แม้หลังจากวางแอสฟัลต์ใหม่บนถนนที่มีฝนตกครั้งแรก ปรากฏว่าแอ่งน้ำที่เคยอยู่ในที่นี้ไม่ได้หายไปไหน แต่นักวิทยาศาสตร์ต่างชาติได้คิดค้นวิธีแก้ปัญหา นั่นคือ แอสฟัลต์ดูดซับน้ำ
ปัญหาเก่ากับแอ่งน้ำ
ยางมะตอยธรรมดาก็ดูดซับน้ำได้ แต่ช้ามากตาม มอก. จะต้องปล่อยให้น้ำอย่างน้อย 300 มม. ไหลผ่านตัวเองในหนึ่งชั่วโมง การแพร่กระจายดังกล่าวเพียงพอกับฝนตกปรอยๆ แต่เมื่อฝนตกแล้วไม่สามารถรับมือได้อย่างชัดเจน แน่นอนว่ายังมีพื้นผิวที่น้ำซึมผ่านได้มากกว่า (เช่น หินปูพื้น) แต่ไม่เหมาะกับการจราจรที่คับคั่ง พวกเขาตัดสินใจที่จะจัดการกับปัญหานี้
อังกฤษได้พัฒนาพื้นผิวถนนรูปแบบใหม่ที่เรียกว่า Topmix Permeable ซึ่งสามารถผ่านน้ำได้เองถึง 36,000 มม. ต่อชั่วโมง ซึ่งมากกว่ายางมะตอยทั่วไปอย่างมาก บางบริษัทเคยพยายามปล่อยสารเคลือบ “open pore” ที่คล้ายกันมาก่อน แต่ในการทดสอบก็ไม่ได้ผลดีนัก ในช่วงที่ฝนตก รูขุมขนเหล่านี้เต็มไปด้วยเม็ดทรายและสิ่งสกปรกอื่นๆ และสารเคลือบก็ค่อยๆ หยุดดูดซับน้ำฝน แต่เรา คำนึงถึงประสบการณ์เชิงลบนี้และยางมะตอย Topmix Permeable ใหม่ไม่มีข้อเสียดังกล่าว
พื้นฐานของพื้นผิวถนนใหม่ไม่ใช่ทรายเหมือนในแอสฟัลต์ธรรมดา แต่เป็นหินแกรนิตบดชิ้นเล็ก ๆ พวกเขาไม่สามารถเกาะติดกันอย่างอบอุ่นและสร้างพื้นผิวที่มีรูพรุนซึ่งน้ำฝนและเศษซากทั้งหมดสามารถผ่านได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นกระแสน้ำที่มีกำลัง 4,000 ลิตรต่อนาทีจึงสามารถเทลงบนถนนได้อย่างปลอดภัยจากทางเท้าใหม่
โดยธรรมชาติแล้ว แอสฟัลต์เพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะดูดซับน้ำในปริมาณนี้ ควรมีระบบระบายน้ำทั้งหมดอยู่ข้างใต้ซึ่งจะระบายน้ำเข้าสู่ท่อระบายน้ำทิ้ง การติดตั้งทางเท้าดังกล่าวจำเป็นต้องมีการยกเครื่องโครงสร้างพื้นฐานถนนทั้งหมดอย่างสมบูรณ์ ซึ่งมีราคาแพงมาก ยิ่งกว่านั้นการใช้สารเคลือบใหม่นั้น ไม่มีใครรู้ว่าสารเคลือบนี้จะทำงานได้ดีเพียงใด มีคำถามมากมายเกี่ยวกับวิธีที่รูขุมขนเหล่านี้จะประพฤติตัวเมื่อน้ำกลายเป็นน้ำแข็ง ไม่ว่ามันจะระเบิดด้วยน้ำแข็งหรือไม่ เสียงของถนนที่ทำจากวัสดุนี้ก็เป็นที่น่าสงสัยเช่นกัน เนื่องจากโครงสร้างของมันค่อนข้างใหญ่ ซึ่งหมายความว่ายางรถยนต์จะส่งเสียงเมื่อขับบนนั้น
